Acervo

quinta-feira, 25 de agosto de 2016

História dos Jogos Olímpicos- 1900 Paris


1900- Paris

Data: 20 de Maio a 28 de Outubro Países: 23 Atletas: 1330
Esportes: 13 Provas: 60 Recordes Olímpicos: 11 Recordes Mundiais: 3

O sonho do Barão vira um pesadelo

“As provas foram o que poderiam ter sido naquelas condições. Medíocres. É um milagre que o movimento olímpico tenha sobrevivido a Paris”. Dessa forma, Coubertain resumia o que foram os Jogos Olímpicos de 1900.

Como o COI não tinha dinheiro para bancar o evento, os Jogos foram realizados junto com a Exposição Internacional de Paris, um acontecimento grandioso que ocorreu para celebrar a chegada do século XX. Sem alternativas, o Barão se viu obrigado a aceitar esse “casamento de conveniência”. E assim, durante cinco meses, as Olimpíadas de Paris aconteceram.

Mais uma vez, a improvisação era a tona dos Jogos. A pista de atletismo estava sobre a grama e entre as árvores no Bois de Boulogne. Entretanto, se houve uma coisa boa foi a presença das mulheres pela primeira vez. Eram apenas onze, que disputavam o tênis e o golfe. Parece pouco. Mas era o início da história olímpica do sexo feminino.

A desorganização também era grande. Boxe, luta livre e levantamento de peso não foram disputadas. Futebol, pólo e rugby, que não faziam parte do programa oficial, aconteceram de qualquer forma. E algumas modalidades bizarras foram incorporadas. Cabo de guerra, nado submerso e natação com obstáculos, por exemplo.

Além disso, havia disputas para amadores, profissionais (valendo dinheiro, o que contrariava os princípios do COI) e com handicap (para equilibrar a disputa os mais fracos tinham vantagem sobre os considerados mais fortes).

Apesar de tudo, mais um herói surgiu, O norte americano Ray Ewry. Quando criança, ele foi diagnosticado com poliomielite. Esteve a beira da morte. Sobreviveu, mas ficou preso a uma cadeira de rodas. Por sugestão de seu médico começou a saltar para fortalecer as pernas. Conquistou três medalhas de ouro em Paris.Outras três em Saint Louis. Duas nos jogos não oficiais de Atenas 1906. E mais duas em Londres 1908.

Só não se ouve mais dele porque as provas nas quais era especialista saíram do programa em 1912 (Saltos parados, sem impulsão). Pouco importa. Com dez medalhas de ouro, ele é um dos primeiros ícones de grandeza dos Jogos.

Resultados das Provas

Atletismo

100 Metros Rasos

Ouro: Frank Jarvis (EUA) 11s0 Prata: John Walter Tewksbury (EUA) 11s1 Bronze: Stanley Rowley (Aus) 11s2

Curiosidade: Se corresem juntos, Jarvis teria derrotado Burke (vencedor da prova em 1896) por mais de 10 metros

200 Metros Rasos

Ouro: John Walter Tewksbury (EUA) 22s2 Prata: Norman Pritchard (Ind) 22s8 Bronze: Stanley Rowley (Aus) 22s9

400 Metros Rasos

Ouro: Maxwell Maxey Long (EUA) 49s4 NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: William Holland (EUA) 49s6 Bronze: Ernst Schultz (Din) 53s0

800 Metros rasos

Ouro: Alfred Tysoe (GBR) 2m01s2 Prata: John Cregan (EUA) 2m01s8 Bronze: David Hall (EUA) 2m03s0

1500 Metros Rasos

Ouro: Charles Bennett (GBR) 4m062 NOVO RECORDE MUNDIAL Prata: Henry Deloge (Fra) 4m06s6 Bronze: John Bray (EUA) 4m07s2

110 Metros com Barreiras

Ouro: Alvin Kraenzlein (EUA) 15s4 NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: John McLean (EUA) 15s5 Bronze: Frederick Moloney (EUA) 15s8

400 Metros com Barreiras

Ouro: John Walter Tewksbury (EUA) 57s6 Prata: Henri Tauzin (Fra) 58s3 Bronze: George Orton (Can) 58s5

3000 Metros com obstáculos

Ouro: George Orton (Can) 7m34s4 Prata: Sidney Robinson (GBR) 7m38s0 Bronze: Jacques Chastanié (Fra) 7m41s0

Maratona (40.260m)

Ouro: Michel Théato (Lux) 2h59m45s Prata: Emile Champion (Fra) 3h04m17s Bronze: Ernst Fast (Sue) 3h37m14s


Salto em Altura

Ouro: Irving Baxter (EUA) 1,90m NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: Patrick Leahy (GBR) 1,78m Bronze: Lajos Gonczy (Hun) 1,75m

Salto com Vara

Ouro: Irving Baxter 3,30m Prata: Michael Colket (EUA) 3,25m Bronze: Carl-Albert Andersn (Nor) 3,20m

Salto em Distância

Ouro: Alvin Kraenzlein (EUA) 7,18m NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: Myler Princestein (EUA) 7,17m Bronze: Patrick Leahy (GBR) 6,95m

Salto Triplo

Ouro: Myler Prinstein (EUA) 14,47m NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: James Connolly (EUA) 13,97m Bronze: Lewis Sheldon (EUA) 13,64m

Arremesso de Peso

Ouro: Richard Sheldon (EUA) 14,10m NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: Josiah McCracken (EUA) 12,85m Bronze: Robert Garret (EUA) 12,37m
Lançamento de disco

Ouro: Reszo Bauer (Hun) 36,04m NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: Frantisek Janda-Suk (Boe) 35,25m Bronze: Richard Sheldon (EUA) 34,60m
Lançamento de Martelo

Ouro: John Flanagan (EUA) 49,73m Prata: Thomas Truxtun Hare (EUA) 49,13m Bronze: Josiah McCracken (EUA) 42,46m

Provas que não se disputam mais

60 Metros Rasos

Ouro: Alvin Kraenzlein (EUA) 7s0 NOVO RECORDE MUNDIAL Prata: John Walter Tewksbury (EUA) 7s1 Bronze: Stanley Rowley (Aus) 7s2

200 Metros com Barreiras

Ouro: Alvin Kraenzlein (EUA) 25s4 Prata: Norman Pritchard (Ind) 26s0 Bronze: John Walter Tewksbury (EUA) 26s1

4000 Metros com Obstáculos

Ouro: John Thomas Rimmer (GBR) 12m58s4 Prata: Charles Bennett (GBR) 12m58s6 Bronze: Sidney Robinson (GBR) 12m58s8

5000 Metros por Equipe

Ouro: Grã-Bretanha: Charles Bennet (1), John Rimmer (2), Sidney Robinson (6), Alfred Tysoe (7) e Stanley Rowley (10). Total de 26 pontos perdidos

Prata: França: Henri Deloge (3), Gaston Ragueneau (4), Jacques Chastanié (5, André Castanet (8) e Michel Champoudry (9). Total de 29 pontos perdidos.

Bronze: Não houve

Salto em Altura Parado

Ouro: Ray Ewry (EUA) 1,65m NOVO RECORDE MUNDIAL Prata: Irving Baxter (EUA) 1,52m Bronze: Lewis Sheldon (EUA) 1,50m

Salto em Distância Parado

Ouro: Ray Ewry (EUA) 3,21m Prata: Irving Baxter (EUA) 3,13m Bronze: Emile Torcheboeuf (Fra) 3,03m

Salto Triplo Parado

Ouro: Ray Ewry (EUA) 10,58m Prata: Irving Baxter (EUA) 9,95m Bronze: Robert Garrett (EUA) 9,50m

Ciclismo

Prova de Velocidade (2000 Metros)

Ouro: Georges Tailandier (Fra) 2m52s0 Prata: Fernand Sanz (Fra) Bronze: John Henry Lake (EUA)

Esgrima

Florete Individual

Ouro:Emile Coste (Fra) 6v/1d Prata: Henri Masson (Fra) 5v/2d Bronze: Marcel Jacques Boulenger (Fra) 4v/3d

Espada Individual

Ouro: Ramon Fonst (Cub) Prata: Louis Perrée (Fra) Bronze: Léon Sée (Fra)

Sabre Individual

Ouro: Georges de La Falaise (Fra) Prata: Léon Thiébaut (Fra) Bronze: Siegfried Flesch (Aut)

Florete Master

Ouro: Lucien Mérignac (Fra) 6v/1d Prata: Alphonse Kirchoffer (Fra) 6v/1d Bronze: Jean-Baptiste Mimiague (Fra) 4v/3d

Espada Master

Ouro: Albert Ayat (Fra) Prata: Emile Bougnol (Fra) Bronze: Henri Laurent (Fra)

Espada para amadores e masters

Ouro: Albert Ayat (Fra) Prata: Ramón Fronst (Cub) Bronze: Léon Sée (Fra)

Sabre Master

Ouro: Antonio Conte (Ita) 7v/0d Prata: Italo Santelli (Ita) 6v/1d Bronze: Milan Neralic (Aut) 4v/3d

Futebol

Ouro: Grã-Bretanha 1v/0d (J.H.Jones, C.Buckenham, W.Gosling, A.Chalk, J.E.Barridge, W.Quash, R.R.Turner, F.G.Spackman, J.Nicholas, J.Zealley e Haslam)
Prata: França 1v/1d (Huteau, Bach, Allemane, Gaillard, Bloch, Macaire, Fraysse, Garnier, Lambert, Grandjean, Canelle, Duparc e Peitier)
Bronze: Bélgica 0v/1d (Leboutte, Kelecom, Moreau, Renier, Pelgrims, Neefs, Thornton, Delbecque, Spanoghe, Van Heuckelum e Londot
Ginástica

Exercícios Combinados Individual


Ouro: Gustave Sandras (Fra) 302 pts Prata: Noel Bas (Fra) 295pts Bronze: Lucien Démanet (Fra) 293pts

Salto em altura

Ouro: Dominique Maximien Gardéres (Fra) e Giorgio Trissino (Ita) 1,85m Bronze: Georges Van de Poele (Bel) 1,70m

Salto em distância

Ouro: Constatnt Van Langhendonck (Bel) 6,10m Prata: Gian Giorgio Trissino (Ita) 5,70m Bronze: Bellegarde (Fra) 5,30m

Hipismo

Salto Individual

Ouro: Aimé Haegeman (Bel) 2m16s0 Prata: Georges Van de Poele (Bel) 2m17s6 Bronze: Louis de Champsavin (Fra) 2m26s0

Iatismo

Classe 0,5 Toneladas

Ouro: Teixer (Fra) 18pts Prata: Pierre Gervais (Fra) 18pts Bronze: Henri Monnot (Fra) 15pts

Classe 0,5 a 1 tonelada

Ouro: E.Michelet e F.Michelet (Fra) 17pts Prata: A. Maudsay, L.Currie, John Gretton e L.Hope (GBR) 17pts Bronze: Jacques Baudrier, Jean Lebret, Marcotte, R.William Martin e Jules Valto (Fra) 17pts

Classe 1 a 2 Toneladas

Ouro: Hermann e Alexandre de Pourtalés (Sui) 19pts Prata: F.Vilamitjana (Fra) 17pts Bronze: Jacques Baudrier (Fra) 15pts

Classe 2 a 3 toneladas

Ouro: William Exshaw (GBR) 20pts Prata: Susse (Fra) 18pts Bronze: Auguste Donny (Fra) 15pts

Classe 3 a 10 toneladas

Ouro: Maurice Gufflet (Fra) 7pts Prata: H.Smulders, C.Hoojikas e A.Velden (Hol) 6pts Bronze: H.Taylor (GBR) e Gilardoni (Fra)

Classe 10 a 20 toneladas

Ouro: Emile Billard e P.Perquer (Fra) 29pts Prata: Jean Decazes (Fra) 25pts Bronze: Edward Hore (GBR) 23pts

Classe Aberta

Ouro: A.Maudslay, Lone Currie e John Gretton (GBR) 5h56m17s Prata: Matin Wiesner, Heinrich Peters, Ottokar Weise, George Naue e Arthur Bloomfield (Ale) 5h58m17s Bronze: E.Michelet e F.Michelet (Fra) 6h12m12s

Natação

200 Metros Livres

Ouro: Frederick Lane (Aus”) 2m25s2 NOVO RECORDE OLÍMPICO Prata: Zoltán Halmay (Hun) 2m31s4 Bronze: Karl Rubbel (Aut) 2m32s0

1000 Metros Livres

Ouro: John Arthur Jarvis (GBR) 13m40s2 Prata: Otto Wahle (Aut) 14m53s6 Bronze: Zoltán Halmay (Hun) 15m16s4

4000 Metros Livres

Ouro: John Arthur Jarvis (GBR) 58m24s0 Prata: Zoltán Halmay (Hun) 1h08m55s4 Bronze: Louís Martin (Fra) 1h13m08s4

200 Metros por Equipe

Ouro: Alemanha (Ernst Hoppenberg (1), Max Hainle (2), Max Schone (4), Julius Frey (6), Herbert Von Petersdorff (19). Total de 32 pontos perdidos)

Prata: França Trittons Lillois: Maurice Hochepied, Verbecke, Cadet, Bertrand e Victor Hochepied. Total de 51 pontos perdidos)

Bronze: França Pupilles de Neptune Lille: G.Leulieux, Louis Martin, Houben, Tartara, Desiré Merchez. Total de 61 pontos perdidos)
Nado com Obstáculos

Ouro: Frederick Lane (Aus) 2m38s4 Prata: Otto Wahle (Aut) 2m40s0 Bronze: Peter Kemp (GBR) 2m47s4

Nado submerso

Ouro: Charles de Vendeville (Fra) 188,4pts Prata: André Six (Fra) 185,4pts Bronze: Peder Lykkeberg (Din) 147,0pts

Pólo Aquático

Ouro: Grã-Bretanha 3v/0d (Arthur Robertson, Thomas Coe, Eric Robbinson, Peter Kemp, George Wilkinson, Jonh Henry Derbyshire e William Lister)

Prata: Bélgica 1v/2d (Albert Michant, Fernand Fayaerts, Henri Cohen, Victor de Behr, Oscar Grégoire, Victor Sonnemans e Jean de Becker)

Bronze: França 0v/1d (Henri Pelisser, Thomas Burgess, Decuyper, Pesloy, Paul Vasser, Devenot e Louis Laufray).
Final: Grã-Bretanha 7x2 Bélgica
Remo

Single Sculls’

Ouro: Henri Barrelet (Fra) 7m356 Prata: André Gaudin (Fra) 7m41s6 Bronze: Saint George Ashe (GBR) 8m15s6

Dois com

Ouro: Holanda (François Brandt, Roleof Klein e Hermanus Brockmann) 7m34s2 Prata: França (Louis Martinet, Wallef) 7m34s4 Bronze: França (Carlos Deltour, Antoine Védrenne e Paoli) 7m57s2

Quatro com Primeira Final

Ouro: França 7m11s0 Prata: França 7m18s0 Bronze: Alemanha 7m18s2

Quatro com Segunda Final

Ouro: Alemanha 5m59s0 Prata: Holanda 6m33s0 Bronze: Alemanha 6m35s0

Oito Com

Ouro: EUA 6m09s8 Prata: Bélgica 6m13s8 Bronze: Holanda 6m23s0

Tênis

Simples Masculino

Ouro: Hugh Laurie Doherty (GBR) Prata: Harold Mahoney (GBR) Bronze: Reginald Doherty (GBR)

Final: Hugh Laurie Doherty 3x0 Harold Mahoney (6x4/6x2/6x3)

Duplas Masculino

Ouro: Reinald Doherty/Hugh Doherty (GBR) Prata: Basil de Garmendia/Max Decugis (EUA/Fra) Bronze: André Prévost/G.de La Chapelle (Fra)

Final: Grã-Bretanha 3x0 Eua/França (6x1/6x1/6x0)

Simples feminina

Ouro: Charlotte Cooper (GBR) Prata: Helene Prévost (Fra) Bronze: Marion Jones (EUA)

Final: Charlotte Cooper 2x0 Helene Prévost (6x1/6x4)

Tiro

Pistola Tiro Rápido

Ouro: Maurice Larrouy (Fra) 58pts Prata: Léon Moremaux (Fra) 57pts Bronze: Eugene Balme (Fra) 57pts

Pistola Livre

Ouro: Conrad Karl Roderer (Sui) 503pts Prata: Achille Paroche (Fra) 466pts Bronze: Konrad Staheli (Sui) 453pts

Tiro ao Javali

Ouro: Louis Bebray (Fra) 20pts Prata: Pierre Nivet (Fra) 20pts Bronze: Georges de Lambert (Fra) 19pts

Fossa Olímpica

Ouro: Roger de Barbarin (Fra) 17pts Prata: René Guyot (Fra) 17pts Bronze: Justinien de Clary (Fra) 17pts

Revólver militar por equipe

Ouro: Suiça 2271pts Prata: França 2203pts Bronze: Holanda 1876pts

Carabina Individual Três Posições (300 Metros)

Ouro: Emil Kellenberger (Sui) 930pts Prata: Anders Peter Nielsen (Din) 921pts Bronze: Paul Van Asbroek (Bel) 917pts

Carabina Militar Individual em Pé (300 Metros)

Ouro: Lars Jorgen Madsen (Din) 305pts Prata: Ole Ostmo (Nor) 299pts Bronze: Charles Paumier Du Verger (Bel) 298pts

Carabina Militar de Joelhos (300 Metros)

Ouro: Konrad Staheli (Sui) 324pts Prata: Emil Kellenberger (Sui) 314pts Bronze: Anders Peter Nielsen (Din) 314pts

Carabina Militar deitado (300 Metros)

Ouro: Achille Paroche (Fra) 332pts Prata: Anders Peter Nielsen (Din) 320pts Bronze: Ole Ostmo (Nor) 329pts

Carabina Militar por Equipe (300 Metros)

Ouro: Suíça 4399pts Prata: Noruega 4290pts Bronze: França 4278pts

Tiro ao Pombo

Ouro: Léo de Lunden (Bel) 21pts Prata: Maurice Faure (Fra) 20pts Bronze: Donald Macintosh (Aus) 18pts

Cabo de Guerra

Ouro: Suécia/Dinamarca Prata: França
Críquete

Ouro: Grã-Bretanha Prata: França

Final: Grã-Bretanha 262x104 França
Croqué

Simples: 1 bola

Ouro: Aumoitte (Fra) 45pts Prata: Johin (Fra) 2pts
Simples: 2 bolas

Ouro: Waydelick (Fra) Prata: Vignerot (Fra) Bronze: Sautereau (Fra)
Duplas

Ouro: Johin/Aumoitte (Fra)
Golfe

Masculino

Ouro: Charles Sands (EUA) 167pts Prata: Walter Rutherford (GBR) 168pts Bronze: David Robertson (GBR) 175pts

Feminino


Ouro: Margaret Abbott (EUA) 47pts Prata: Pauline Whittier (EUA) 49pts Bronze: Daria Pratt (EUA) 53pts
Pólo

Ouro: Grã-Bretanha/EUA Prata: Grã-Bretanha/EUA Bronze: França/Grã-Bretanha

Final: Grã-Bretanha/EUA 3x1 Grã-Bretanha/EUA
Rúgbi

Ouro: França 2v/0d Prata: Alemanha 0v/1d Bronze: Grã-Bretanha 0v/1d

Quadro Geral de Medalhas

1-França- 22 Ouros/35 Pratas/26 Bronzes/ 83 no total

2-EUA- 20 Ouros/16 Pratas/13 Bronzes/ 49 no Total

3-Grã-Bretanha- 16 Ouros/6 Pratas/9 Bronzes/ 31 no total

4-Suíça- 6 Ouros/ 1 Prata/ 1 Bronze/ 8 no Total

5-Bélgica- 3 Ouros/ 2 Pratas/ 4 Bronzes/ 9 no total

6-Dinamarca- 2 Ouros/ 2 Pratas/ 3 Bronzes/ 7 no Total

7- Austrália- 2 Ouros/ 0 Prata/ 4 Bronzes/ 6 no total

8-Itália- 2 Ouros/ 2 Pratas/ 0 Bronze/ 4 no Total

9-Hungria- 1 Ouro/ 2 Pratas/ 2 Bronzes/ 5 no total

10-Alemanha- 1 Ouro/ 2 Pratas/ 0 Bronze/ 3 no Total

11-Holanda- 1 Ouro/ 1 Prata/ 3 Bronzes/ 5 no Total

12-Cuba- 1 Ouro/ 1 Prata/ 0 Bronze/ 2 no total

13-Canadá- 1 Ouro/ 0 Prata/ 1 Bronze/ 2 no Total

14-Suécia- 1 Ouro/ 0 Prata/ 1 Bronze/ 2 no Total

15- Luxemburgo- 1 Ouro/ 0 Prata/ 0 Bronze/ 1 no total

16-Áustria- 0 Ouro/ 2 Pratas/ 3 Bronzes/ 5 no total

17- Noruega- 0 Ouro/ 2 Pratas/ 2 Bronzes/ 4 no Total

18-Índia- 0 Ouro/ 2 Pratas/ 0 Bronze/ 2 no total

19-Boêmia- 0 Ouro/ 1 Prata/ 0 Bronze/ 1 no total

20- Espanha- 0 Ouro/ 1 Prata/ 0 Bronze/ 1 no Total





terça-feira, 23 de agosto de 2016

Campeonato Paulista de 1907-Internacional desbanca os favoritos


O Campeonato

Depois da bagunça do ano anterior, o Campeonato Paulista precisava reagir. Dois novos times foram aceitos no certame. O Americano e o Internacional, ambos originários de Santos. Com seis equipes, o regulamento foi mantido. Todos contra todos. O campeão seria quem somasse o maior número de pontos.

Quem mais investiu foi o Paulistano, disposto a recuperar a sua hegemonia. Trouxe da Inglaterra o técnico John Hamilton, o primeiro estrangeiro a dirigir uma equipe brasileira que se tem notícia. Apesar de seus conhecimentos, Hamilton não levou seus comandados ao título.

Apesar de dentro das quatro linhas o resultado ter ficado aquém do esperado, Hamilton recebeu um agradecimento especial dos membros da liga já que até como árbitro atuou.

De fato, o torneio foi diferente. O vencedor foi o estreante Internacional. A equipe só sofreu uma derrota e mesmo assim no tapetão, já que perdia por três a zero para o Germânia no dia 20 de Outubro. Já perto do fim da peleja, diminuiu a desvantagem para três a dois e teve um pênalti assinalado a seu favor. Converteu a penalidade e chegou a igualdade. Entretanto, a diretoria do Germânia pediu e conseguiu a anulação do tento de empate. Coisas de uma outra época.

O certame teve tanta importância que no dia 24 de novembro a taça foi entregue ao Internacional por ninguém mais ninguém menos do que o governador Washington Luís. Era o futebol começando a trilhar seu caminho de sucesso.

Curiosidade

Rubens Sales que se tornaria um dos maiores jogadores do futebol paulista estreou em 1907 pela equipe principal do Paulistano

Colocação Final

1-SC Internacional(Campeão) 16pts- 10j- 7v- 2e- 1d- 23gp- 7gc- +16sg

2-Paulistano (Vice-Campeão) 11pts- 10j- 5v- 1e- 4d- 14gp- 15gc- -1sg

3-Americano- 11pts- 10j- 4v- 3e- 3d- 20gp- 17gc- +3sg

4-Germânia- 10pts- 5v- 0e- 5d- 18gp- 16gc- +2sg

5-São Paulo Athletic- 6pg- 2v- 2e- 6d- 11gp- 16gc- -5sg

6-CA Internacional(Santos)- 4pg- 1v- 2e- 7d- 7gp- 22gc- -15sg

Artilheiros

Léo (SC Internacional) 8 gols

Ormundo (SC Internacional) 6 gols

Andrade e Aquino (Americano) 5 gols

Estatísticas

Jogos Realizados: 29

Gols assinalados: 93

Ataque mais positivo: SC Internacional 23 gols

Pior ataque: CA Internacional 7 Gols

Defesa menos vazada: SC Internacional 7 gols sofridos

Defesa Mais vazada: CA Internacional 22 gols sofridos

Pênaltis Assinalados: 6

Pênaltis Convertidos: 6



A Era de Ouro do Flamengo Parte 26- O início do Segundo Turno do Carioca e o fim da Primeira Fase da Libertadores


O início do segundo turno do carioca e o fim da primeira fase da Libertadores

Não deu nem tempo de comemorar o tetra da Taça Guanabara. Dois dias depois, o Flamengo voltava a campo, em partida válida pela Libertadores. No Maracanã, a equipe jogou bem e goleou o Cerro Porteno, por cinco a dois, com dois gols de Zico, dois de Nunes e um de Baroninho.

Preocupado com o desgaste apresentado pelos atletas, Dino Sani resolveu dar dois dias de folga ao elenco antes da estreia no segundo turno do Campeonato Estadual. A medida foi importante, especialmente para recuperar alguns jogadores. Era o caso de Chiquinho. Ele foi confirmado no onze titular, assim como Adílio. Assim, Tita foi para o banco de reservas.

Diante do Serrano, vitória de dois a zero. Zico e Renato, contra marcaram. Contudo, um fato inusitado aconteceu neste jogo e que pode ter mudado a história do clube. Mozer deixou o campo aos prantos ao ser substituído aos 17 minutos do segundo tempo, acusado por Sani de estar brincando demais dentro da área.De fato, os jornais da época dizem que o zagueiro saiu driblando quem aparecesse na sua frente em duas oportunidades. Com isso, Rondinelli volta a ganhar status de titular do time.

Os jogadores saíram em defesa de Mozer e a crise foi instalada na Gávea. Para amenizar o clima, os atletas prometeram ganhar do Olimpia, chegar aos cinco pontos e evitar passar sufoco nos jogos no Paraguai.

Pressionado, Sani perdoa Mozer. Porém, o gesto não foi suficiente para convencer a Diretoria rubro-negra que ele deveria permanecer no comando, especialmente pela forma como conduziu o ocorrido. Sem alternativas, o treinador foi demitido. Carpegianni, que já estava trabalhando como auxiliar técnico assumiu interinamente o cargo. Enquanto isso, os cartolas tentavam fechar com Nelsinho Rosa, ex Fluminense.

Carpegianni já contava com o apoio dos jogadores, afinal, havia sido um deles até pouco tempo atrás. Mesmo assim, para ganhar de vez o grupo, o novo treinador confirmou Mozer no time titular contra o Olimpia, que fora campeão da Libertadores em 79 e era base da Seleção Paraguaia.

Apesar de tudo, o Flamengo não esteve bem. Acabou empatando em um a um (gol de Adílio). Revoltados, os torcedores rasgaram a camisa de Tita e pediram em coro a volta de Dino Sani. Era mais uma prova da falta de paciência da torcida....

Apesar do tropeço, o fla permanecia na liderança junto com o Atlético-mg, ambos com quatro pontos. As notícias ruins não paravam. Marinho fraturou um dedo do pé e fica afastado por pelo menos 45 dias. E Nelsinho, sonho de consumo da Diretoria aceita proposta do Catar. Carpegianni é efetivado no cargo. Os atletas comemoram a decisão e dizem que darão o sangue pelo treinador. Tita, em baixa, tem proposta da Portuguesa de 40 milhões e diz que quer sair. Para completar, Nunes machuca o joelho e vira dúvida para os próximos compromissos.

De volta ao Carioca, a equipe viaja até Volta Redonda e tropeça mais uma vez, empatando em um a um, gol de Zico. Pior, o galinho deixa o campo mancando e também é dúvida para a “decisão” frente ao Atlético-mg.

Com tantos problemas, a Diretoria exige que Tita cumpra seu contrato e permaneça até 1982. O jogador conversa com Carpegianni e, mesmo insatisfeito, pede desculpas a torcida e aos companheiros. Mas deixa bem claro que ao fim do contrato deixará o clube.
O clima no Maracanã era de final de campeonato. Apesar de ter tudo a favor, mais uma vez a equipe se complicou. O empate em dois a dois (Tita e Nunes) obriga o time a conseguir os quatro pontos que irá disputar em Assunção para avançar a fase semifinal. Se conquistar três desses quatro pontos, acontecerá um jogo extra com o Atlético-mg, em campo neutro. Qualquer coisa abaixo disso e o galo mineiro avança. Nos vestiários, o clima era de derrota. Carpegianni diz que time desperdiçou a oportunidade de praticamente garantir a vaga e que agora a situação estava difícil.

Quem foi ao aeroporto acompanhar o embarque da delegação para Assunção pode comprovar o desânimo que tomou conta de todos. Zico era o único a dar esperanças a torcida. “Vamos com calma. Se vencermos o Cerro, precisaremos ao menos de um empate diante do Olimpia para dependermos só das nossas forças. A torcida pode ter certeza que faremos de tudo para voltarmos do Paraguai ou classificados ou em igualdade de condições com o Atlético”, disse.

Cerro Porteno 2x4 Flamengo

De branco, o Flamengo partiu para a “primeira decisão” enfrentando o gramado irregular e a iluminação ruim do estádio Defensores Del Chaco. A equipe escolhida por Carpegianni foi Raul, Leandro, Rodinelli, Mozer e Júnior, Vítor, Adílio e Zico, Tita, Nunes e Baroninho. Logo aos 20 segundos, o rubro negro mostrou que ia com tudo para o ataque. Zico finalizou de longe e Fernandez defendeu. Aos três, Vítor recebeu de Adílio e bateu de perna esquerda. Mais uma vez o goleiro paraguaio fez boa defesa e evitou a abertura da contagem.

Aos sete, não teve jeito. Zico passou como quis pelo seu marcador e enfiou ótimo passe para Baroninho. O ponta chutou forte e fez um a zero, aliviando a torcida do fla.

Mesmo em vantagem, o time carioca seguia pressionando. Aos 18, Nunes foi lançado por Zico. O atacante esperou que algum companheiro aparecesse sem ser incomodado. Quando Tita passou pela sua direita, o atacante cortou para o meio e finalizou com violência. A bola explodiu na trave direita e se perdeu pela linha de fundo.

Aos 20, Leandro fez grande jogada individual pela direita, foi a linha de fundo e cruzou para trás. A bola bateu no peito do zagueiro Sandoval e foi na trave de Fernandez.

Estava muito fácil. Aos 26, Adílio entrou sozinho pela ponta direita e rolou para Zico, que vinha sozinho pelo meio. Da marca do pênalti, o galinho chutou. A bola explodiu na zaga e voltou para o camisa 10, que finalizou novamente. Mais uma vez, a pelota resvalou em um monte de defensores e não entrou. Incrível!

Aos poucos, o Flamengo diminuiu seu ritmo. Aos 36, Florentin chutou de longe e quase pegou Raul adiantado. O goleiro teve que se esforçar muito para mandar a finalização para corner. Aos 41, Rivas cobrou escanteio pela direita. Sandoval ganhou no alto e cabeceou como manda o figurino. De cima para baixo. Raul fez excelente defesa e evitou o empate. Aos 43, Ignácio Martinez entrou nas costas de Júnior e bateu cruzado, levando perigo ao goleiro carioca.

Aproveitando-se do embalo, o time paraguaio começou a etapa final tentando se impor, atacando o Flamengo. Em compensação, dava todos os espaços que o clube da Gávea podia querer. Zico, jogando completamente livre, comandou o show.

Aos sete, Júnior escapou em diagonal e lançou Baroninho. O ponteiro entrou sozinho e só desviou do goleiro Fernandez. Entretanto, o árbitro uruguaio Roque Cerullo anulou, assinalando impedimento. Mas a jogada era um aviso do que viria por aí.
Aos 10, Rondinelli levou a pior em uma dividida com Florentin e acabou tendo que deixar a partida, Figueiredo entrou em seu lugar. Três minutos depois, um chutão do goleiro Raul pegou Tita completamente sozinho na ponta direita. Ele avançou e rolou para Nunes. O atacante dominou mal a bola, que acabou sobrando para Zico. O galinho então invadiu a área e chutou com categoria, marcando o segundo gol rubro negro.

Impressionava a facilidade com que o mengo jogava. O Cerro se lançava todo a frente e não voltava para marcar! Aos 20, Baroninho cobrou escanteio pela direita rolando para Tita. O camisa 12 deu um drible seco em seu marcador e cruzou a meia altura. Zico, emendou de primeira, de sem pulo e marcou um golaço. Flamengo três a zero.

Com o resultado garantido, o time tirou o pé do acelerador. Aos 23, Jimenez foi a linha de fundo pela esquerda e cruzou fechado. Raul não cortou e Acosta, livre, na segunda trave só escorou para diminuir o prejuízo paraguaio.

Não deu nem tempo de se preocupar. Aos 25, Zico ganhou uma dividia no meio de campo. A sobra ficou com Adílio, que avançou sem ser incomodado. Quando a marcação chegou, o neguinho bom de bola rolou para Zico, que ajeitou e tocou sem chance para Fernandez, coroando uma atuação espetacular com um hat trick. Quatro a um.

Aos 28, Carpegianni sacou Baroninho e colocou Chiquinho em seu lugar. Um minuto depois, Nunes perdeu ótima oportunidade ao chutar em cima de Fernandez. Aos 31, Nunes cruzou e Adílio, sozinho, cabeceou para fora. O Cerro estava completamente entregue.
Aos 37, o time paraguaio se aproveitou que o Flamengo parou no jogo e dimnuiu. Florentin fez boa jogada pela direita e cruzou. Mozer e Figueiredo falharam e Jimenez, de cabeça, marcou. Quatro a dois. Um grande jogo da equipe carioca!

A primeira parte da missão havia sido cumprida. Três dias depois, diante do Olimpia, no mesmo Defensores Del Chaco, o Flamengo jogaria sua vida na Libertadores. Se vencer, estará classificado a fase semifinal. Se empatar, terá que disputar um jogo extra, em campo neutro, com o Atlético-mg. Se for derrotado, a vaga será do galo mineiro.

Encantada, a imprensa paraguaia diz que o Flamengo vence. Empolgado, Zico avisa. “Não posso prometer a vitória. E sim muita luta. No mínimo, vamos disputar a vaga com o Atlético, no Brasil”.

Carpegianni confirmou Figueiredo na zaga no lugar do lesionado Rondinelli. Além disso, na véspera da partida, Baroninho sofreu uma torção no tornozelo e virou dúvida. Se ele não puder jogar, Chiquinho entra na ponta direita e Tita passa para a esquerda.

Olimpia 0x0 Flamengo

Não houve necessidade de mexer na equipe. Carpegianni mandou a campo Raul, Leandro, Mozer, Figueiredo e Júnior, Vítor, Adílio e Zico, Tita, Nunes e Baroninho. Com dez segundos, Zico fez boa jogada na ponta esquerda e cruzou. A zaga afastou e cedeu escanteio. Ficou a impressão que o Flamengo vinha com tudo para cima.

E o início realmente pareceu promissor. Aos seis, Baroninho centrou. Zico dominou e só rolou para Leandro, que vinha na corrida. O lateral bateu de primeira, rasteiro, cruzado. A bola passou raspando a trave direita paraguaia.

Só que o Olimpia, além de mais qualificado tecnicamente, assistiu o passeio rubro negro diante do Cerro e tratou de não cometer os mesmos erros. Fechou-se na defesa e marcou mais atrás, evitando assim que o fla tivesse os espaços para seu toque de bola. Aoas 12, Ortiz obrigou Raul a fazer duas boas defesas, assustando os cariocas pela primeira vez.

A partida transcorreu sem grandes emoções depois desse lance. O Flamengo não jogava bem e não encontrava as mesmas facilidades da terça feira. Portanto, passou também a não se arriscar muito na frente, afinal o empate ainda mantinha a equipe na disputa pela vaga.

Só aos 41, em um tiro longo de Baroninho, o time carioca voltou a ameaçar a meta de Almeida. O goleiro, no entanto, fez uma boa defesa e salvou o Olimpia de levar o primeiro gol.

Carpegianni voltou do intervalo com uma alteração. Saiu Leandro e entrou Carlos Alberto. Aos seis minutos, Zico achou Nunes dentro da área. O atacante bateu forte, de perna esquerda. O remate passou a direita da meta de Almeida.

Aos 16, o treinador mexeu novamente na equipe. Sacou Baroninho e pôs Chiquinho em campo. Não adiantou quase nada. Satisfeito com o empate, o Flamengo pouco se arriscava a frente. O time preferia tocar a bola e fazer o tempo passar.

Aos 42, Tita, deslocado pela esquerda, mandou uma bomba. Almeida bateu roupa e Chiquinho, sem ângulo, tentou a finalização, desperdiçando a chance de dar a classificação antecipada ao rubro negro.

Com a igualdade, Flamengo e Atlético se enfrentariam em Goiânia, no estádio Serra Dourada pela vaga na fase semifinal. Raul, sem contrato, diz que não pretende renovar. As falhas de Cantarele voltam a atormentar a torcida, ainda mais as vésperas de um jogo tão decisivo.

Na volta ao Brasil, Zico tratou de acalmar a torcida. “Fiquem tranquilos. O Atlético é um velho freguês. Claro que seria muito melhor já ter voltado do Paraguai classificados. Mas temos tudo para vencer o time mineiro”.
A guerra entre os dois rivais começou na escolha do local para a partida extra. O Flamengo queria jogar no Serra Dourada. Já o Atlético preferia o Morumbi. A Comebol realizou uma reunião no Rio de Janeiro e decidiu que o mengo ganharia esse round. Goiânia sediaria o jogo.

Dentro das quatro linhas Carpeggianni tinha problemas. Leandro e Figueiredo eram dúvidas. A coisa ficou ainda pior quando Vítor estourou o músculo da coxa e foi imediatamente vetado. Sem muitas opções, o treinador confirmou que escalaria Leandro e Figueiredo mesmo que eles não estivessem cem por cento recuperados.

O Galo também tinha seus percalços. Luisinho estava fora da partida. E Cerezo dizia que caso não renovasse o contrato, não atuaria. A Diretoria mineira agiu rapidamente e entregou ao jogador um ofício obrigando que ele jogasse, já que em 79 ele havia sido suspenso por dois jogos. Incrivelmente, a lei dizia que ele deveria “pagar” essas duas partidas, prorrogando automaticamente o seu vínculo. Sem ter o que fazer, o atleta calou-se e colocou-se a disposição.

Outro que voltava era o volante Chicão. Ele havia brigado com os cartolas e havia sido afastado. Mas foi reintegrado para o clássico. Isso levantou suspeitas que ele entraria em campo apenas para tirar Zico do jogo. Apesar de dizer que não acreditava nessa hipótese, Carpegianni mandou seu craque ficar esperto.

De qualquer forma, o Flamengo possuía uma vantagem dada pelo regulamento. Como teve um saldo de gols melhor, poderia empatar no tempo normal e na prorrogação para ficar com a vaga. Só faltava esse grupo ser definido. O Nacional do Uruguai, atual campeão, estava esperando, junto com Deportivo Cali, Jorge Wilstermann, Penarol e Cobreloa o sorteio das duas chaves semifinais.

Carpegianni confirmou o time sem mistérios. Raul, Carlos Alberto, Mozer, Figueiredo e Júnior. Leandro, Adílio e Zico. Tita, Nunes e Baroninho. O vôo para Goiânia foi tumultuada. Na escala em Belo Horizonte os jogadores do Atlético embarcaram. Os rivais viajaram o trecho final lado a lado. A guerra começava ali. E só terminaria no gramado do Serra Dourada.

Flamengo 0x0 Atlético-mg

Se o primeiro tiro ao gol foi do galo, a primeira boa jogada foi rubro-negra. Carlos Alberto tomou a bola de Jorge Valença, avançou, foi a linha de fundo e cruzou rasteiro. João Leite conseguiu interceptar e evitar que Nunes abrisse o marcador.

Aos seis minutos, Leandro arrancou e foi seguro por Cerezo. José Roberto Wright não teve dúvidas e amarelou o volante mineiro. A partida era bem truncada. Era nítida a preocupação do árbitro em apitar todas as faltas e segurar o jogo.

Aos poucos, o Flamengo foi tomando conta do jogo. Foram três boas chegadas até os 18 minutos. Por outro lado, o Atlético só ameaçava nas bolas longas para Reinaldo e nos chutes de Éder.

Aos 19, Palhinha que já havia levado uma bronca de Wright, fez falta por trás em Leandro e levou o amarelo. Dois minutos depois, Vaguinho deixou a sola em Júnior e também foi amarelado. Aos 27, Éder reclamou e recebeu o seu cartão. O festival de cartões continuou. No minuto seguinte Mozer empurrou Vaguinho e adivinhem? Amarelo para o zagueiro carioca. Na sequência, Wright chamou os dois capitães e avisou que a próxima entrada forte seria rua.

Aos 33, mudou a cor do cartão e começou a confusão. Reinaldo deu uma entrada forte, por trás em Zico. Wright expulsou o atacante mineiro. Dois minutos depois, Éder deu uma trombada no árbitro, falou qualquer besteira e também foi expulso. Depois disso, foi o caos. Os dirigentes mineiros invadiram o campo e pediram para que o time deixasse o campo.

Sem conseguir o objetivo, Chicão forçou a sua expulsão. Palhinha fez o mesmo. Na transmissão da TV Globo, Luciano do Valle dizia que “era um desrespeito a quem foi ao estádio”. Convidado como comentarista, Telê Santana, técnico da Seleção Brasileira foi veemente. “Wright estragou o espetáculo”.

Não restou outra alternativa ao Atlético a não ser pedir para que João Leite rolasse no gramado e alegasse não ter mais condições de jogo. Com seis jogadores apenas, não houve mais bola rolando. Teve dirigente do Atlético pedindo para que o Presidente João Figueiredo moralizasse o futebol nacional e que tomasse providências contra o golpe baixo dado pelo árbitro e pelo Flamengo.

O fato é que a vaga seria decidida nos tribunais da Comebol. A torcida rubro-negra teria que esperar cerca de uma semana para saber se estava na fase semifinal da Libertadores ou não.

Como esperado, os dias após o jogo foram bastante agitados. O Atlético contratou o advogado Valed Perry, tentando anular a partida alegando erro de direito. O Flamengo estava tranqüilo. Os Dirigentes tinham certeza que não fora o rubro-negro o causador dos problemas. Era certo, então, que o resultado de campo fosse mantido e a vaga assegurada. A grande preocupação dos cariocas era não cair no grupo dos uruguaios (Nacional e Penarol, que pelo regulamento teriam que estar na mesma chave na fase semifinal). A única unanimidade(endossada pela revista Placar em sua edição de de 28 de Agosto de 81) era a seguinte: Jose Roberto Wright era o responsável por ter atrapalhado o grande jogo.

Mas não havia tempo para chorumelas. Menos de 48 horas depois de enfrentar o Atlético, o Flamengo entraria em campo mais uma vez, desta vez pelo estadual, enfrentando o América. Para variar, Carpegianni tinha problemas. Figueiredo levou uma pancada em Goiânia e foi vetado. Leandro foi deslocado para a zaga e Andrade entrou na cabeça da área. Na meta, Raul deu lugar a Cantarele. O restante do time era o mesmo do Serra Dourada.

Flamengo 3x1 América

O América prometia se fechar na defesa no primeiro tempo e só se soltar na etapa complementar, explorando assim o cansaço rubro-negro. A primeira chance foi do Flamengo, em um contra ataque. Adílio lançou Nunes no costado da zaga, pela esquerda. O atacante carregou e tinha a opção de servir a Zico, que acompanhava a jogada pelo meio. Entretanto, Nunes preferiu finalizar de perna esquerda. Ernani segurou firme e não deu rebote. O América respondeu aos 18. Júnior deu bobeira e perdeu a bola na entrada da área para Manoel. Este tocou para Luisinho, que driblou Mozer e bateu forte, rasteiro. Cantarele se esticou todo e conseguiu uma excepcional defesa, desviando para escanteio.

A partida transcorria exatamente como a equipe rubro planejara. O fla só foi ameaçar novamente aos 36 minutos, novamente em uma bola roubada no campo de ataque, desta vez por Zico. O galinho tocou para Tita que viu Nunes nas costas de Heraldo e fez o passe. O João Danado passou pelo goleiro, mas adiantou demais a pelota, perdendo o ângulo. Mesmo assim, preferiu tentar a sorte. Pires tirou onda e saiu com a bola dominada.

Só que a qualidade técnica do Flamengo acabou aparecendo. Aos 42, Zico balançou na frente do marcador e foi derrubado dentro da área. Pênalti assinalado pelo árbitro Wilson Carlos dos Santos. O camisa 10 foi para a cobrança, mas surpreendentemente, pegou mal na bola. Ernani conseguiu a defesa. Porém, O árbitro mandou voltar a cobrança, alegando que o arqueiro havia se mexido. Aos 44, Zico cobrou forte, no canto direito baixo e fez. Flamengo um a zero. Mesmo sem atuar bem!

A etapa complementar começou de maneira lenta. O rubro negro mostrava-se satisfeito com a vantagem obtida e o América, mesmo tentando ser mais ofensivo, não levava perigo e pouco criava.

Aos 22, saiu o segundo gol do Flamengo. Zico recebeu na intermediária e deu ótimo passe para Júnior, deslocado pela meia direita. O capacete passou pelo goleiro Ernani e só tocou para as redes vazias.

Três minutos depois, Jurandir cruzou e Porto Real desviou com o pé direito. Para azar do América a bola bateu na trave esquerda e voltou direto para as mãos de Cantarele.

Aos 35, um golaço de Tita. Ele recebeu na meia direita, deu uma gaúcha no seu marcador e tocou pelo alto, na saída de Ernani. Flamengo três a zero.

Ainda haveria tempo para o América descontar. Aos 42, Porto Real passou por Tita e Zico até ser derrubado por Andrade dentro da grande área. Pênalti que Luisinho cobrou com perfeição e deu números finais ao confronto. Três a um.

No próximo texto: O fim do segundo turno do estadual e a fase semifinal da Libertadores. Até lá!





segunda-feira, 22 de agosto de 2016

História dos Jogos Olímpicos Atenas 1896


A História dos Jogos Olímpicos da Era Moderna

Capítulo Um

Breve Introdução

O Barão Pierre de Coubertein foi encarregado pelas autoridades francesas de elaborar um projeto de educação para as escolas de seu país. Em busca de idéias, o Barão viajou o mundo.

Em suas viagens, ficou fascinado com as descobertas do arqueólogo alemão Ernst Cuurtius, responsável pelas escavações que fizeram ressurgir as ruínas do templo de Olímpia, cidade sagrada onde os gregos realizaram seus jogos.

Já o inglês Thomas Arnold era diretor da Escola de Rugby da Inglaterra. Lá, aplicava o princípio de usar o esporte como instrumento de educação. “Instruir, educar, mas, sobretudo treinar o corpo e o espírito”, dizia.

Fascinado com as descobertas, Coubertein apresentou a proposta da recriação dos Jogos no dia 23 de junho de 1894 a dois mil delegados de doze países. Apesar de muitos não terem a menor noção do que os Jogos significavam, a proposta foi aprovada por unanimidade. Coubertein queria que a primeira edição fosse realizada em Paris, em 1900, junto com a Feira Internacional. Os Delegados, ansiosos, marcaram-nas para 1896, dali a dois anos, em Atenas. Uma homenagem aos criadores.

Para realizar os Jogos, criou-se uma comissão multinacional, um embrião do COI. Coubertein se autoproclamou Secretário Geral. O Grego Dimitrios Bikelas foi indicado para Presidente. Os demais membros eram um americano, um argentino, um húngaro, um sueco e um russo.

Apesar de muita boa vontade, ninguém tinha noção de quanto custaria à organização do evento. Não existiam Federações Nacionais e as próprias regras dos esportes variavam de um país para o outro.

Coubertein estimou em 200 mil Dracmas (equivalente a 80.000 dólares) o custo total. Estava completamente enganado. Faltava construir toda a infra estrutura. Se gastaria quase 10 vezes mais o que fora calculado.

Para completar, o governo grego dizia não ter dinheiro para as obras. O Barão cortejou e conquistou um importante aliado nessa guerra. O Príncipe herdeiro Constantino, nomeado Presidente do Comitê Organizador. Uma comissão designada pelo Príncipe elaborou, em 1895, boletins em várias línguas com as regras de cada esporte e as normas de bom comportamento esportivo.

O milionário Jorge Averoff, doou 920 mil Dracmas para a reconstrução do Estádio Panatenaico, que passou a ter as paredes revestidas de mármore e uma pista de atletismo com curvas fechadas, completamente enviesadas. Também foram construídos um velódromo, um estande de tiro e reformado um ginásio de esportes, o Zappeion, para as lutas e esgrima. A natação seria disputada em mar aberto mesmo. A venda de selos, moedas comemorativas, medalhas, souvenirs e ingressos renderam cerca de 500 mil Dracmas.
A Cerimônia de abertura aconteceu no dia seis de abril. Diante de 80.000 espectadores, o Rei George I disse “declaro aberto os primeiros Jogos Olímpicos da Era Moderna”. Quem quis participar só teve o trabalho de se inscrever. Foram 311 atletas, de 13 países, a maioria, obviamente, de gregos. As competições de remo e iatismo foram suspensas, em virtude do mau tempo. O críquete, por sua vez, também foi cancelado, mas por falta de competidores. Apesar de tudo, as Olimpíadas renasciam!

Capítulo dois

1896- Atenas

Data: 6 a 15 de Abril

Modalidades: 9 Provas:42

Atenas estava em festa. Não havia sequer uma esquina da cidade sem uma banda tocando animadamente. Os moradores, em polvorosa, curiosos para conhecer os atletas que tomariam parte dos jogos.

A primeira prova disputada foi uma eliminatória dos 100 metros rasos. Francis Lane, atleta americano, um dos favoritos da prova, havia chegado à capital grega na véspera. Ele e a delegação dos EUA levaram 17 dias de navio para chegar ao porto de Petras. De lá, mais dez horas a bordo de um trem.

Exaustos, se recolheram e foram dormir. Quando ouviram a música tocando na manhã seguinte, acordaram de sobressalto. Estavam certos que teriam mais dez dias até o início dos jogos. Esqueceram-se, porém, que os gregos contavam o tempo pelo calendário Juliano, com onze dias de diferença. Ao perguntarem o que estava acontecendo ficaram perplexos. As Olimpíadas estavam começando! Trataram de correr para o Estádio. Acabaram chegando a tempo.

06 de Abril
100 metros-Eliminatórias

Na primeira eliminatória dos 100 metros, Lane venceu, com o tempo de 12.20 segundos. Em seguida e também classificado para a final estava o húngaro Alajos Szokolyi, com 12.75.

A segunda eliminatória foi vencida por outro americano, Curtis, com 12.20. O primeiro local a competir foi o grego Chalccondilis, que chegou a seguir, com 12.80.

Terceira e última eliminatória: Thomas Burke venceu com 12.00 seguido do alemão Fritz Hofmann, com 12.10.

Salto Triplo-Final

Sete competidores participaram da primeira final olímpica. James Connoly, dos EUA, ganhou o ouro com 13,71 metros. Alexandre Tuffére, da França, ficou com a prata (12,70) e Ioannis Persakis, da Grécia, conquistou o bronze (12,56)

Curiosidade: Estudante de Harvard, Connoly não recebeu licença da universidade para competir. Acabou abandonando os estudos e viajando.

800 metros-Eliminatórias

Os 14 competidores foram divididos em dois grupos. Na primeira eliminatória, a vitória foi do australiano Edwin Flack, com 2 minutos e 10 segundos. Nandór Dani, da Hungria, chegou em seguida.

Na segunda eliminatória, a vitória ficou com o francês M.Lermusiaux (2.16.00). O grego Demitrios Golemis foi o segundo.

Lançamento de Disco- Final

A noite já começava a cair e o frio a chegar quando os onze competidores iniciaram essa disputa. A competição foi bastante acirrada e os gregos eram os favoritos. Entretanto, o ouro ficou com o norte americano Robert Garrett, com 29.15. A prata foi do grego Panagiotis Paraskevopoulos (28.95) e o bronze com o também grego Sotirios Versis (27.78)

Curiosidade: Robert Garrett era filho de uma família rica de banqueiros e estudava em Princeton quando ficou sabendo dos jogos. Convenceu e pagou as despesas de três amigos. O velocista Francis Lane. O meio fundista Herbert Jamison e o saltador de vara Albert Tyler. Ao saber dos planos dos quatro amigos, seis integrantes da Associação Atlética de Boston também resolveram participar. O professor William Sloane, acabou assumindo informalmente o papel de coordenador da delegação olímpica norte americana.

Garrett era especialista no arremesso de peso. Porém, ao chegar em Atenas resolveu se inscrever também no lançamento do disco. Na falta de material adequado para treinar, mandou fabricar um disco de metal, seguindo informações levantadas em livros. Na Grécia, descobriu que o disco usado na competição era bem mais leve do que a peça que mandara construir.

400 metros rasos- Eliminatórias

Última prova do primeiro dia de jogos. Os sete competidores foram divididos em dois grupos. Na primeira eliminatória, a vitória ficou com Herbert Jamison, dos EUA (56.80). Em seguida, chegou o alemão Frtiz Hofmann.

Na segunda eliminatória, venceu o norte americano Thomas Burke, com o tempo de 58.40

07 de abril

Esgrima-Florete Individual

Os oito competidores se enfrentaram em duelos eliminatórios. O ouro ficou com o francês Eugene Henri-Gravelotte (4vitórias, nenhuma derrota). A prata foi do seu compatriota Henri Callot (3v e 1d) . As duas medalhas de bronze foram gregas. Athanaios Vouros e Perikles Pierrakos-Mavromichalis (2v e 1 d).

Florete Master

Apenas dois mestres da esgrima competiram nessa prova. A vitória foi do grego Leon Pyrgos, por três toques a um sobre o francês Jean Perronnet. Esta foi a primeira medalha de ouro da Grécia nos Jogos da Era moderna.

Atletismo- 110 metros com barreiras- Eliminatórias

Grupo 1: Grantley Goulding terminou em primeiro com 18.25 segundos. Em seguida, veio o húngaro Sokoly.

Grupo 2: Vencido pelo norte americano Thomas Curtis, com 18 segundos. Em segundo, chegou seu compatriota Stogt

Salto em Altura- Final

Ouro: Ellery Clark- Eua, 1,81m Prata: James Connolly- Eua 1,65m Bronze: Robert Garrett- Eua 1,65m

400 Metros rasos Final

Ouro: Thomas Burke- EUA 54,2s Prata: Robert Jaminson- Eua 55,2s Bronze: Fritz Hofmann-Ale 55,6s

Arremesso de peso- Final

Ouro: Robert Garrett- Eua 11,22m Prata: Militades Gosukos-Gre 11,20m Bronze: Georgios Papasideris-Gre 10,36m

Levantamento de Peso- duas mãos- Final

Ouro: Viggo Jensen-Din 111,5kg Prata: Launceston Elliot-Gbr 11,5kg Bronze: Alexandros Nikolopoulos- Gre, Carl Schumann-Ale, Momcislló Topavicza-Hun e Sotirios Versis-Gre, todos com 90 kg

1500 metros rasos- final

Ouro: Edwin Flack-Aus 4,32,2m Prata: Arthur Blake-Eua 4,33,6m Bronze: Albin Lermusiaux-Fra 4,36,0m

08 de Abril

Ciclismo- 100km em pista

Ouro: Leon Flameng-Fra 3h08m19s2 Prata: Georgios Kolettis-Gre

09 de Abril

Tiro-Carabina Livre

Ouro: Pantelis Karasevdas-Gre 2320pts Prata: Paulos Pavlidis-Gre 1978pts Bronze: Nikolaos Trikoupes-Gre 1713pts

Esgrima

Sabre Individual

Ouro: Ioannis Georgiadis-Gre 4v/0d Prata: Telemachos Karakalos-Gre 3v/1d Bronze: Holger Nielsen-Din 2v/2d

Ginástica

Barras Paralelas

Ouro: Alfred Flatow (Ale) Prata:Luis Zutter (Sui) Bronze:Hermann Weingarter (Ale)

Barras Paralelas por equipes

Com duas das três equipes inscritas, os gregos tinham certeza que levariam o ouro. Porém, ficaram atônitos e deslumbrados com o desempenho dos alemães, chegando a ovacionar os ginastas antes mesmo do fim das apresentações.
Ouro: Alemanha (Conrad Bocker, Alfred Flatow, Gustav Flatow, Georg Hilmar, Fritz Manteuffel, Karl Neukirch, Richard Rostel, Gustav Schuft, Carl Schumann e Hermann Weingarter)

Prata: Grécia (Sotirios Athanasopoulos, Nicolaos Andriakopoulos, Petros Persakis e Thomas Yenakis, todos membros do Panhellenic Club of Athens)

Bronze: Grécia (Ioannis Chrysaphis, Ioannis Mitropoulos, Dimitrios Loundras e Philippos Karvelas, todos membros do National Gymnastic Club of Athens)

Barras Fixas

Ouro: Hermann Weingartner (Ale) Prata: Alfred Flatow (Ale) Bronze: Aristhopoulos Petmetsas (Gre)

Salto sobre o cavalo

Dos quinze inscritos, apenas um do país anfitrião. Para variar, a Alemanha dominou o pódio.

Ouro: Carl Scumann (Ale) Prata: Louis Zutter (Sui) Bronze: Hermann Weingartner (Ale)

Cavalo com alças

Essa foi uma das raras provas em que a Alemanha não venceu na ginástica. Luis Zutter que já havia conquistado duas medalhas de prata, ficou com o ouro.

Ouro: Louis Zutter (Sui) Prata: Hermann Weingartner (Ale) Bronze: Não houve

Argolas

Para delírio da torcida local, os gregos conseguiram a vitória.

Ouro: Ioannis Mitropoulos (Gre) Prata: Hermann Weingartner (Ale) Bronze: Petros Persakis (Gre)

Atletismo

800 Metros Rasos Final

Os dois melhores corredores de cada série eliminatória deveriam competir nessa final. Infelizmente, o francês Albin Lermusiaux, bronze nos 1500 metros não se apresentou, deixando apenas três competidores. O ouro foi para o Australiano Edwin Flack, com o tempo de dois minutos e onze segundos. A prata ficou com o húngaro Nándor Dáni (2m11s8) e o bronze com o grego Demitrios Golemis (2m28s0)

09 de Abril

Ginástica

Escalada com corda

Ouro: Nikolaos Andriakopoulos (Gre) 23,4m Prata: Thomas Xenakis (Gre) Bronze: Fritz Hofmann (Ale)

Tiro

Pistola Militar

Ouro: John Paine (Eua) 442 pts Prata: Summer Paine (Eua) 380 pts Bronze: Nikolaos Dorakis (Gre) 205 pts

Atletismo

100 Metros Rasos Final

Ouro: Thomas Burke (Eua) 12s0 Prata: Fritz Hofmann (Ale) 12s2 Bronze: Alajos Szokolyi (Hun) 12s6

110 Metros com Barreiras

Apenas dois atletas participaram da prova final. Ouro: Thomas Curtis (Eua) 17s6 Prata: Grantley Goulding (Gbr) 17s6

Salto com Vara

Com apenas cinco participantes, os norte americanos dominaram por completo. Ouro: William Welles Hoyt (Eua) 3,20m Prata: Albert Tyler (Eua) 3,20m Bronze: Evangelos Damaskos (Gre), Ioannis Thedopoulos (Gre) e Vasilios Xydas (Gre) 2,60m

Maratona

Para os gregos, vencer a maratona era uma questão de honra. Dos dezessete participantes, treze eram do país anfitrião. Praticamente ninguém no mundo havia corrido uma distância tão longa. Afobados, os atletas estrangeiros (dentre eles os três medalhistas dos 1500 metros) tomaram a frente. A chegada seria no estádio lotado por mais de 100.000 pessoas que iam recebendo notícias de mensageiros que acompanhavam a prova de cavalo ou de bicicleta. A última, dizia que o australiano Edwin Flack seguia firme na liderança, faltando apenas quatro quilômetros para o fim. Pouco depois, ele sucumbiu. Caiu, extenuado. De tão desorientado chegou a agredir um grego que tentava lhe socorrer.

Assim, o primeiro a entrar no estádio foi o grego Spiridon Louis. O Príncipe Constantino desceu e foi dar a volta derradeira acompanhando o novo herói do país. Foi nessa prova também que se teve a primeira fraude olímpica. O húngaro Gyulla Kellner chegou na quarta posição, mas apresentou um protesto contra o grego Spiridon Belokas, terceiro colocado, alegando que ele cumprira parte do trajeto de carruagem. Belokas admitiu ter trapaceado e foi desclassificado.

Ouro: Spiridon Louis (Gre) 2h58m50 Prata: Charilaos Vasilakos (Gre) 3h06m03 Bronze: Gyulla Kellner (Hun) 3h09m35

Luta Greco-romana

Superpesado

Ouro: Carl Schumann (Ale) Prata: Georgios Tsitas (Gre) Bronze: Stephanios Christopoulos (Gre)

10 de Abril

Tiro

Pistola Livre

Ouro: Summer Paine (Eua) 442 pts Prata: Holger Nielsen (Din) 285 pts Bronze: Ioannis Pharangoudis (Gre)

Pistola Tiro Rápido

Ouro: Ioannis Pharangoudis (Gre) 344 pts Prata: Georgios Orphanidis (Gre) 249 pts Bronze: Holger Nielsen (Din)

Natação

100 Metros Livres

Disputada na baía de Zea, em mar aberto e com temperaturas geladas, as provas de natação foram um desafio a parte para os participantes.

Ouro: Alfréd Hajós (Hun) 1m22s2 Prata: Otto Herschmann (Aut) 1m22s8 Bronze: Não houve

500 Metros Livres

Ouro: Paul Neumann (Aus)8m12s6 Prata: Antonios Pepanos (Gre) 9m57s6 Bronze: Eustathios Choraphas (Gre)

1200 Metros Livres

Depois da experiência de quase morte, o húngaro Alfréd Hajós voltou para a prova mais longa daqueles jogos. E ele tratou de se prevenir. Se besuntou de uma camada de graxa para não sentir frio. E novamente venceu.

Ouro: Alfréd Hajós (Hun) 18m22s2 Prata: Ioannis Andreou (Gre) 21m03s4 Bronze: Eusthatios Choraphas (Gre)

Ciclismo

10 km em pista

Ouro: Paul Masson (Fra) 17m54s2 Prata: Léon Flameng (Fra) 17m548 Bronze: Adolf Schmal (Aut)

2000 metros velocidade

Ouro: Paul Masson (Fra) 4m58s2 Prata: Stamatios Nikolopoulos (Gre) 5m002 Bronze: León Flameng (Fra)

Tênis

Duplas

Ouro: John Boland (Gbr) e Fedrich Traun (Ale) Prata: Dionysios Kasdaglis (Egi) e Demetrios Petrokokkinos (Gre) Bronze: Edwin Flack (Aus) e George Robertson (Gbr)

Final: Boland/Traun 2x1 Kasdaglis/Petrokokkinos (5x7/6x4/6x1)

11 de Abril

Tiro

Carabina três posições

Ouro: Georgios Orphanidis (Gre) 1583 pts Prata: Ioannis Pharangoudis (Gre) 1312 pts Bronze: Viggo Jensen (Din) 1305 pts

Ciclismo

Prova de estrada (87 km)

Ouro: Aristidis Konstanidis (Gre) 3h21m10 Prata: August Goedrich (Ale) 3h31m14 Bronze: Edward Battel (Gbr)

12 de Abril

Ciclismo

Corrida de 12 horas

Ouro: Adolf Schmal (Aut) 295,3km Prata: Frank Keeping (Gbr) 294,9km Bronze: Não houve

Corrida de uma volta (333m)

Ouro:Paul Masson (Fra) 24s0 Prata: Stamatios Nikolopoulos (Gre) 26s0 Bronze: Adolf Schmal (Aut) 26s0

Atletismo

Salto em distância

Ouro: Ellery Clark 6,35m Prata: Robert Garrett (Eua) 6,00m Bronze: James Connoly (Eua) 5,84m

Levantamento de Peso

Com uma só mão

Ouro: Launceston Elliot (Gbr) 71,0kg Prata: Viggo Jensen (Din) 57,2kg Bronze: Alexandros Nikolopoulos (Gre)

Tênis

Simples

Ouro: John Boland (Gbr) Prata: Dionysios Kasdaglis (Egi) Bronze: Momcsilló Topavicza (Hun)

Final: John Boland 2x0 Dionysios Kasdaglis (6x3/6x1)

Natação

100 Metros livre para marinheiros

Ouro: Ioannis Malokinis (Gre) 2m20s4 Prata: Spiridon Chasapis (Gre) Bronze: Dimitrios Drivas (Gre)

Todas as premiações ocorreram num jantar solene, com a presença do Rei Jorge I. Os primeiros colocados recebiam uma medalha de prata e uma coroa de ramo de oliveira. Os segundos, uma medalha de bronze e coroa de louros. A medalha de ouro só passaria a ser distribuída em Londres 1908. Todos receberam diplomas de participação.

No geral, os EUA dominaram o atletismo e o quadro de medalhas. A França dominou o ciclismo. A Alemanha, a ginástica. Com mais da metade dos atletas, a Grécia ficou em segundo lugar no quadro geral.

A elite do esporte mundial não compareceu. Nenhum recorde foi batido. Mesmo assim, os Jogos foram considerados um sucesso. Os gregos queriam que as Olimpíadas fossem sempre realizadas em seu país. Coubertain se fez de desentendido e confirmou a próxima edição para 1900, em Paris.

Quadro final de Medalhas de Atenas 1896

1-EUA- 11 Ouros, 7 Pratas e 1 Bronze. 19 no total

2-Grécia- 10 Ouros, 17 Pratas e 21 Bronzes. 48 no total

3-Alemanha- 6 Ouros, 5 Pratas e 4 Bronzes. 15 no total

4-França- 5 Ouros, 4 Pratas e 2 Bronzes. 11 no total

5-Grã-Bretanha- 3 Ouros, 3 Pratas e 3 Bronzes. 9 no total

6-Hungria- 2 Ouros, 1 Prata e 4 Bronzes. 7 no total

7-Áustria- 2 Ouros, 1 Prata e 2 Bronzes. 5 no total

8-Austrália- 2 Ouros e um Bronze. 3 no total

9-Dinamarca- 1 Ouro, 2 Pratas e 3 Bronzes. 6 no total

10-Suíça- 1 Ouro e 2 Pratas. 3 no total

11-Egito- 2 Pratas. 2 no total

Rádio Futbolleiros